🌟 Participate in the Interactive Story Contest - Valentine's Day in Arcadia 🌟(Forum)

A love message on a plaque in Varanas soon becomes the talk of all Arcadia. Many brave heroes decide to go searching for it. The first to follow the trail was a young magician named Jaceon. When Jaceon read the letter, he felt a magical aura around the message and knew that his fate was inextricably linked to the mysterious message. His intuition will lead him to the ruins of Tagena.

Meanwhile, in Varanas, other adventurers also set out to search. An innocent priest named Moroseille decides to discover the truth, believing that the letter may be related to her lost family. He takes his faithful friend Thainar on his journey.

Each character carries their own motivations and secrets, which become intertwined as the story progresses.

In the shadow of the arcades, invisible to anyone, the mysterious Wiltonor watches the whole event. There is a thick book in his hand.

Wiadomość miłosna na tablicy w Varanas wkrótce staje się tematem rozmów w całej Arkadii. Wielu dzielnych bohaterów postanawia wyruszyć na poszukiwania. Pierwszym, który odważył się podjąć trop, był młody mag o imieniu Jaceon. Kiedy Jaceon odczytał list, wyczuł magiczną aurę wokół wiadomości i wiedział, że jego los jest nierozerwalnie związany z tajemniczą wiadomością. Jego intuicja poprowadzi go w pobliże ruin Tageny.

W międzyczasie, w Varanas, inni poszukiwacze przygód również wyruszają na poszukiwania. Niewinna kapłanka o imieniu Moroseille postanawia odkryć prawdę, wierząc, że list może mieć związek z jej utraconą rodziną. W podróż zabiera swojego wiernego druha, Thainara.

Każdy z bohaterów niesie ze sobą własne motywacje i sekrety, które w miarę rozwoju historii splatają się w jedno.

W cieniu arkad, niewidoczny dla nikogo, przygląda się całemu zdarzeniu tajemniczy Wiltonor. W jego dłoni spoczywa gruba księga.

Translation from a translator

Wiltonor milczał, jego oczy przesuwały się po kartach grubej księgi, jakby była jedyną rzeczą, która mogła dać mu poczucie kontroli w tym chaosie. Księga była jego oddechem, jego drogowskazem, pełna tajemnica, której nawet nie można zrozumieć.

Tego dnia, w pierwszym momencie, gdy wiadomość na tablicy w Varanas zaczęła przyciągać coraz większą uwagę. Czułem, że lista poszukiwaczy, którzy wyruszali z celami, nie była przypadkowa.

Moroseille, kapłanka pełna niewinności, poszukiwała prawdy o swojej rodzinie, ale czy to, czego żądała, naprawdę było tym, co znalazła?

Moroseille and Thainar set off north, and the young priestess became immersed in the memories of her childhood home, from which she had had to flee as a child. The ruins of this once happy homestead lie forgotten somewhere on the banks of the Glenraebor River. Perhaps it's time to face the demons of the past and return to where it all ended, or maybe it began...?

Jaceon approached the ruins of Tagena, drawn by the mysterious magic of his ancestors. There was tension and nervousness in the forest, near the ruins. The trees whispered unknown spells, and the wind carried echoes of old battles. Blue flames began to flicker on the horizon, heralding the presence of ancient spirits.

Wiltonor, reading every move of the brave heroes in the old book, followed their trail unnoticed. Meanwhile, seeing the blue flames, he hid behind one of Tagena's pillars and began to whisper a protective spell. Jaceon felt that he was close to discovering something great.

Moroseille i Thainar wyruszyli na północ, a młoda kapłanka pogrążyła się we wspomnieniach swojego rodzinnego domu, z którego musiała uciekać, będąc dzieckiem. Zgliszcza tego szczęśliwego niegdyś domostwa leżą zapomniane gdzieś nad brzegami rzeki Glenraebor. Być może właśnie nadszedł czas, aby zmierzyć się z demonami przeszłości i wrócić tam, gdzie wszystko się skończyło, a może zaczęło...?

Jaceon zbliżał się do ruin Tageny, przyciągany tajemniczą magią przodków. W lesie, nieopodal ruin, czuć było napięcie i nerwowość. Drzewa szeptały nieznane zaklęcia, a wiatr niósł ze sobą echa dawnych bitew. Na horyzoncie zaczęły migotać niebieskie płomienie, zwiastujące obecność starożytnych duchów.

Wiltonor, wyczytując w starej księdze każdy ruch dzielnych bohaterów, podążał niezauważony ich śladem. Tymczasem, widząc niebieskie ogniki, skrył się za jednym z filarów Tageny i zaczął szeptać zaklęcie ochronne. Jaceon czuł, że jest blisko odkrycia czegoś wielkiego.

Jaceon's heart pounded faster as he watched the blue flames dance around him. They whispered to him, calling forth memories that were not his own—visions of a love that once blossomed within the ruins of Tagena, now long forgotten. His fingers traced the ancient stones, and for a moment, he felt a warmth that was foreign yet strangely familiar.

Wiltonor watched from the shadows. The pages of his old book rustled softly, as if impatient to reveal the next chapter. He knew that this place held more than just a mystery—it held an ancient promise, a love that had never been fulfilled.

Meanwhile, Moroseille knelt by the banks of the Glenraebor River. Her gaze fell upon the reflection of the moon in the water, and suddenly, a memory washed over her—a gentle smile, a voice whispering her name. A love she had once lost, or perhaps one that was still waiting for her?

Thainar noticed the shimmer in her eyes and gently placed a hand over hers. "Memories are like the river," he said softly. "They flow, but they never truly disappear."

At that moment, a gentle breeze swept through the night, carrying an echo from the ruins—a voice, no more than a whisper: "Find me..."

Jaceon heard it, too. He turned and saw a figure within the flames. Their eyes were filled with longing—and somehow, he knew them.

The past and present began to intertwine. Would this love get a second chance?

Jaceons Herz pochte schneller, als er die blauen Flammen um sich herum tanzen sah. Sie flüsterten ihm zu, riefen Erinnerungen hervor, die nicht seine eigenen waren—Bilder von einer Liebe, die einst in den Ruinen von Tagena erblühte und nun in Vergessenheit geraten war. Seine Finger glitten über die uralten Steine, und für einen Moment fühlte er eine fremde, aber dennoch vertraute Wärme.

Wiltonor beobachtete ihn aus der Dunkelheit. Die Seiten seines alten Buches raschelten leise, als wäre es ungeduldig, das nächste Kapitel zu enthüllen. Er wusste, dass sich hier nicht nur ein Geheimnis, sondern auch ein uraltes Versprechen verbarg—ein Versprechen der Liebe, das niemals erfüllt worden war.

Zur gleichen Zeit kniete Moroseille am Ufer des Glenraebor-Flusses. Ihr Blick fiel auf das Spiegelbild des Mondes im Wasser, und plötzlich wurde sie von einer Erinnerung überflutet—ein sanftes Lächeln, eine Stimme, die ihren Namen flüsterte. Eine Liebe, die sie einst verloren hatte, oder vielleicht eine, die auf sie wartete?

Thainar sah, wie ihr Augen glänzten, und legte sanft eine Hand auf die ihre. „Erinnerungen sind wie der Fluss“, sagte er leise. „Sie fließen, aber sie verschwinden nie ganz.“

In diesem Moment durchbrach ein sanfter Wind die Nacht und trug ein Echo aus den Ruinen zu ihnen—eine Stimme, kaum mehr als ein Hauch: „Findet mich …“

Jaceon hörte es auch. Er drehte sich um und sah eine Gestalt in den Flammen. Ihre Augen waren voller Sehnsucht—und auf unerklärliche Weise kannte er sie.

Die Vergangenheit und die Gegenwart begannen sich zu verweben. Würde diese Liebe eine zweite Chance bekommen?

Jaceon stood still, staring at the spirit figure before him. Blue flames surrounded the ruins of Tagena, casting a ghostly light. "Who are you?" he whispered, but only love, sadness and unfulfilled promise emanated from the figure. Jaceon felt that this spirit was part of an ancient love story. Determined, he reached out to the figure, feeling a bond that transcended the boundaries of the physical world.

Meanwhile, Moroseille and Thainar reached the ruins of her family home on the Glenraebor River. Moroseille knelt before the remains of the door, memories flooding her mind. She saw a vision of the past - a scene of happiness and warmth. Thainar watched from a distance, knowing that the answers she sought were hidden within these walls. He swore to protect her at all costs.

In the ruins of Tagena, Wiltonor watched Jaceon from the shadows. He knew that the young magician was on the verge of a discovery that could change the fate of Arcadia. He eagerly began reciting a spell from his ancient book, hoping to unlock the secrets that lay within its pages.

The blue flames intensified, revealing glimpses of a world long forgotten. The spirit stretched out his hand, in which rested the mysterious necklace, shining with soft light, a single tear rolled down his ethereal cheek of the tormented soul. In that moment, Jaceon realized that the key to unlocking the secret lay in the intertwined fates of those drawn to this journey.

Jaceon stał nieruchomo, wpatrując się w duchową postać przed sobą. Niebieskie płomienie otaczały ruiny Tageny, rzucając upiorne światło. "Kim jesteś?" szepnął, ale z postaci emanowały jedynie miłość, smutek i niespełniona obietnica. Jaceon poczuł, że ten duch był częścią starożytnej historii miłosnej. Zdeterminowany, wyciągnął rękę do postaci, czując więź przekraczającą granice świata fizycznego.

Tymczasem Moroseille i Thainar dotarli do ruin jej rodzinnego domu nad rzeką Glenraebor. Moroseille uklękła przed pozostałościami drzwi, wspomnienia zalały jej umysł. Ujrzała wizję przeszłości — scenę szczęścia i ciepła. Thainar obserwował z oddali, wiedząc, że odpowiedzi, których poszukiwała, były ukryte w tych ścianach. Przysiągł chronić ją za wszelką cenę.

W ruinach Tageny Wiltonor obserwował Jaceona z cienia. Wiedział, że młody mag był na skraju odkrycia, które mogło zmienić los Arcadii. Z zapałem zaczął recytować zaklęcie z jego starożytnej księgi, mając nadzieję, że odblokuje tajemnice, które kryły się na jej stronach.

Niebieskie płomienie zintensyfikowały się, ukazując przebłyski świata dawno zapomnianego. Duch wyciągnął rękę, w której spoczywał tajemniczy naszyjnik, lśniący delikatnym światłem, pojedyncza łza spływała po jego eterycznym policzku udręczonej duszy. W tym momencie Jaceon zrozumiał, że klucz do odkrycia tajemnicy tkwił w splecionych losach tych, którzy zostali przyciągnięci do tej wyprawy.

Jaceon stood still, staring at the spirit figure before him. Blue flames surrounded the ruins of Tagena, casting a ghostly light. "Who are you?" he whispered, but only love, sadness and unfulfilled promise emanated from the figure. Jaceon felt that this spirit was part of an ancient love story. Determined, he reached out to the figure, feeling a bond that transcended the boundaries of the physical world.

Meanwhile, Moroseille and Thainar reached the ruins of her family home on the Glenraebor River. Moroseille knelt before the remains of the door, memories flooding her mind. She saw a vision of the past - a scene of happiness and warmth. Thainar watched from a distance, knowing that the answers she sought were hidden within these walls. He swore to protect her at all costs.

In the ruins of Tagena, Wiltonor watched Jaceon from the shadows. He knew that the young magician was on the verge of a discovery that could change the fate of Arcadia. He eagerly began reciting a spell from his ancient book, hoping to unlock the secrets that lay within its pages.

The blue flames intensified, revealing glimpses of a world long forgotten. The spirit stretched out his hand, in which rested the mysterious necklace, shining with soft light, a single tear rolled down his ethereal cheek of the tormented soul. In that moment, Jaceon realized that the key to unlocking the secret lay in the intertwined fates of those drawn to this journey.

Jaceon touched the circle of blue fire, and visions struck his mind –

Love, betrayal, and dark secrets, time to ashes left behind.

Through Tagena’s ruins whispered echoes, vows once broken by cruel fate,

The spirit murmured: "Find the old book, in its pages my heart waits."

Moroseille knelt among the ruins, in her hand a sign so bright,

’Twas her mother’s silver necklace, guiding her with gentle light.

Thainar clasped her hand still firmer, silent embers in his gaze,

"If the ancient book holds truth, then by your side I shall remain."

Wiltonor heard the spell resounding, in his grasp the old book swayed,

And fate entwined their longing souls, towards love that never strayed.

Deep within the forest shadows, where time had slumbered endless years,

Lived a beast among the ruins, lost in sorrow, bound by fears.

Once a man, yet cursed and broken, darkness wove into his soul,

Now he wept through nights so hollow, longing to be once more whole.

The spirit Jaceon had witnessed shed a bitter tear of woe,

For their love, within the pages, time had failed to guard or hold.

The lost necklace bore the answer—was redemption still in sight?

Yet the beast feared love was fleeting, lost within eternal night.

Moroseille then seized the volume, Thainar watched with steady grace,

Wiltonor could feel the curse now fading into shadows' space.

Jaceon saw the truth in fire—one soft word, one single tear,

And the beast, a man once more, returned to hold his love sincere.

Moroseille touched her mother's necklace, and its warmth pierced her heart. She heard the blue flames murmur of the past and the future, of love and loss.

Jaceon stared at the spirit figure, whose eyes were full of longing and love that had been hidden for centuries. "I am Moroseille's mother," the figure whispered. “Wiltonor, hiding in the ruins, is her father. Our love never died, but was trapped by an ancient curse. Jaceon, I brought you to the ruins of Tagena because only you are a magician powerful enough to lift the curse from our family." Wiltonor came out of hiding. Tears glistened in his eyes as he stared at the ghost of his wife. “Moroseille,” he said softly, “come to us, child.”

Meanwhile, at the Glenraebor River, Moroseille felt a strong premonition that she must return to the ruins of Tagena. "We have to go back there, Thainar," she said, her eyes burning with determination. Thainar nodded, ready to accompany her at any time.

Moroseille and Thainar reached the ruins of Tagena, where they met Jaceon. Surprised and moved, Moroseille knelt next to her spirit mother, holding the necklace in her hand. “Mom, dad, we have to break this curse together. Together we can restore peace and love to our family. Father, give the ancient book to the magician.”

Jaceon, standing before the spirit, felt that this was the moment he had been waiting for all his life. “Together,” he said, “we can defeat this curse and restore the love you could never know.” Holding the book, he began to recite the spell. The blue flames around Tagena began to dance even more intensely, and the spirit form of Mother Moroseille approached them to support the spell with her power.

As the spell faded, the blue flames began to fade and Mother Moroseille's spirit disappeared, leaving only warm memories of love and devotion behind. The curse was lifted, and Wiltonor and Moroseille felt their hearts now filled with peace and solace.

"Love endures all things," Moroseille said, clutching her mother's necklace. "Even the most powerful curse."

And so, in the moonlight over the city of Varanas, the story of love, loss and redemption came to an end, leaving all the characters with new hope and faith in the future.

Moroseille dotknęła naszyjnika matki, a jego ciepło przeszyło jej serce. Słyszała, jak niebieskie płomienie szemrają o przeszłości i przyszłości, o miłości i stracie.

Jaceon wpatrywał się w duchową postać, której oczy były pełne tęsknoty i miłości, którą skrywała przez wieki. „Jestem matką Moroseille,” szepnęła postać. „Wiltonor, ukrywający się w ruinach, jest jej ojcem. Nasza miłość nigdy nie umarła, lecz została uwięziona przez starożytną klątwę. Jaceon, przywiodłam Cię do ruin Tageny, bo tylko Ty, jesteś wystarczająco potęznym magiem, aby zdjąć klątwę z naszej rodziny.” Wiltonor wyszedł z ukrycia. W jego oczach błysnęły łzy, gdy wpatrywał się w ducha swojej żony. „Moroseille,” powiedział cicho, „przybądź do nas, dziecko.”

Tymczasem nad rzeką Glenraebor, Moroseille poczuła silne przeczucie, że musi wrócić do ruin Tageny. „Musimy tam wrócić, Thainar,” powiedziała, a jej oczy płonęły determinacją. Thainar przytaknął, gotów towarzyszyć jej w każdej chwili.

Moroseille i Thainar dotarli do ruin Tageny, gdzie spotkali Jaceona. Zaskoczona i poruszona, Moroseille uklękła obok swojej duchowej matki, trzymając naszyjnik w dłoni. „Mamo, tato, musimy razem zdjąć tę klątwę. Razem możemy przywrócić pokój i miłość w naszej rodzinie. Ojcze, przekaż starożytną księgę magowi.”

Jaceon, stojąc przed duchem, czuł, że to jest moment, na który czekał całe życie. „Razem,” powiedział, „możemy pokonać tę klątwę i przywrócić miłość, której nigdy nie mogliście zaznać.” Trzymając księgę, zaczął recytować zaklęcie. Niebieskie płomienie wokół Tageny zaczęły tańczyć jeszcze intensywniej, a duchowa postać matki Moroseille zbliżyła się do nich, by wesprzeć zaklęcie swoją mocą.

Gdy zaklęcie wybrzmiało, niebieskie płomienie zaczęły blednąć, a duch matki Moroseille zniknął, pozostawiając za sobą jedynie ciepłe wspomnienia miłości i oddania. Klątwa została zdjęta, a Wiltonor i Moroseille poczuli, jak ich serca są teraz pełne spokoju i ukojenia.

„Miłość przetrwa wszystko,” powiedziała Moroseille, ściskając naszyjnik matki. „Nawet najpotężniejszą klątwę.”

I tak, w blasku księżyca nad miastem Varanas, opowieść o miłości, utracie i odkupieniu dobiegła końca, pozostawiając wszystkich bohaterów z nową nadzieją i wiarą w przyszłość.

The end